Përshkrimi
Në pamje të parë nëntë pjesët e romanit duken si rrëfime të fragmentarizuara, që lidhen jo vetëm përmes narratorit, por edhe me absurdin e jetës dhe me gjuhën e rrëfimit, e cila bart shtresime të shumta kuptimore. Romani është ndërtuar si një mozaik historish e personazhesh, të cilët udhëtojnë lehtësisht nëpër të shkuarën e tyre të dhembshme, njësoj sikur i hipin trenit dhe zbresin në secilin stacion që ata duan. Uniteti i brendshëm lidh organikisht rrëfimet që ngjajnë si një tërësi, si dhe personazhet, që edhe pse nuk përsëriten nga njëri rrëfim në tjetrin, duken si të dalë nga e njëjta histori.
