Përshkrimi
“Vikama…” ime klithi në heshtje atë mbrëmje të 2 gushtit 1997 dhe, si çdo vikamë, do të shuhet në heshtjen time të mbrame…
Risjellja e “Vikamës së tingullit” është një kërkesë nga vetë koha. Botimi i parë thuajse është zhdukur… Dy dhjetëvjeçarë e gjashtë vjet, herë fluturuan e po aq herë u ndalën në të njëjtat ditë, në të paharrueshmet data të jetës sonë të vërtetë, sa të bukur aq edhe të vështirë, kur u përballëm me shorte të shumëllojshme, edhe me vdekjen…
Njerëz të dashur dhe personalitete të mëdha u ngjitën në Qiell…Disa, vetvetiu, u zbehën dhe mbetën në gjysmëhije… Por, lavdi Zotit, shumë e shumë të tjerë janë e do të jenë sërish dëshmitarë të kohëve tona, do të jenë mendërisht dhe shpirtërisht…
Megjithatë, absolutisht gjithçka, duke filluar nga perceptimet dhe ndjesitë e mia e deri tek faktet apo hollësitë, mjaft herë të dokumentuara, edhe pse pa renditje kronologjike, me emra e persona krejtësisht realë, janë sërish këtu, në këto faqe, sepse librit të një jete të shfletuar me një Njeri si Feimi, nuk mund t’i heqësh asnjë presje, ashtu si edhe Veprave të Tij nuk mund t’u heqësh Përjetësinë e Tingullit, këtë Simbol shumëkomentues për çdo Artist, që lartësohet në Panteonin e Kulturës Shqiptare dhe më gjerë.
